Adalet mülkün temeliyse günün birinde mülksüz kalmamız olası mı?”

Gökhan Erarslan’ın yazıp yönettiği ‘Halide ile Nazım’ın Bir Tuhaf Buluşması’ adlı oyunu 18 Ocak akşamı Baba Sahne’de seyrettim. Ayşegül Karademir ve Yusuf Nebioğlu’nun oynadıkları bu oyun, tek perde ve 70 dakika sürüyor.

Sevgili seyirci, bu oyun etkileyici oyunlardan biri. 70 dakika boyunca gerçekten tuhaf bir buluşmaya tanıklık ediyorsunuz. Oyundaki karakterler ile ilgili bilgi vermek istemiyorum çünkü oyunu seyrederken düşündüklerime sizin de ortak olmanızı istiyorum. Bu iki karakter istasyona yaklaşacak treni bekliyorlar. Bu bekleyiş süresinde onların kim olduklarını, neden orada olduklarını ve nasıl bir sona doğru gittiklerini görüyorsunuz.

Halide ile Nazım’ın Bir Tuhaf Buluşması’, Gestusart’ın yeni bir oyunu. Oyunun tekstini beğendim. Gökhan Erarslan bence derdini oldukça iyi bir şekilde anlatmış. Üstelik aslında çok önemli bir meseleyi seyirciye aktarabildiği için bunu çok önemli buluyorum.

Her iki oyuncuyu da beğendim. Her ikisi de belli ki oynadıkları oyunu çok sevmişler. Bu gerçekten çok önemli. Oyuncu teksti, karakteri sevdiği zaman hemen anlayabiliyorsunuz. Tamperamanları1 oldukça iyiydi ama şunu biliyorum ki bu oyunu oynadıkça bunu daha da yükseltecekler. O zaman aynı zamanda hem ilişkileri daha da sağlamlaşacak hem de sahnelerdeki gerilimi çok daha üst seviyede hissedebileceğiz. Oyunda bu iki kişinin kim ve neden orada olduklarını anlamak istiyorsunuz ve sonunda ne olacağını merak ediyorsunuz. Bu sebeple bu oyun daha yüksek bir enerjiyi kaldırır, diye düşünüyorum.

Yönetmen aynı zamanda oyunu da yazdığı için bunu bir avantaj olarak kullanmış ve doğru notalara basmış. Oyun bir konuşma ve bir şarkı ile başlıyor. Oyunda yer yer müziğin kullanılması da iyi bir dengeleyici unsur olmuş. Sadece şarkı sırasında dikkatimi çeken (dikkatimi çeken şeye bak) Ayşegül Karademir’in şarkı söylerken aniden durması, müzik kısmında dans etmesi oldu. Ani geçişlerle bunu yapması sanki şarkı söylerken sallanamıyor mu diye düşünmeme sebep oldu. Aslında tabii ki bu hiç önemli değil.

Özel tiyatroların dekor sorununu biliyoruz ama bu oyunda dekorla ilgili hiçbir sıkıntı yok. Oldukça uygun ve oyunu tamamlayan bir dekor olmuş. Kostümler de uygundu ama Ayşegül Karademir’in bence ölçülerine daha uygun bir kostüm giymesi daha iyi olur. Ses ve ışık düzeni de çok iyiydi.

Yazar, günümüzü çok ilgilendiren bir temayı alarak toplumun genel yapısına eleştirel bir bakışla yaklaşıyor. İki ayrı görüşü sahnede bir araya getirerek sizi aynı zamanda bir münazaraya tanık ediyor. Bence bunu oldukça etkili bir şekilde yazmış.

Bu oyunu seyir listenize ekleyebilirsiniz. Düşüneceksiniz, mutlaka oyunda altı çizilen konu hakkında düşüneceksiniz. Bu tuhaf buluşmaya tanıklık ederken üstelik düşünürken büyük keyif de alacaksınız.

Oyun hakkında bilgi almak için: gestusart www.gestus.com.tr


Halide ile Nazım’ın Bir Tuhaf Buluşması
Süre: 70 dakika      / Tek Perde    / Komedi     /  +13

Adalet mülkün temeliyse günün birinde mülksüz kalmamız olası mı? 

İstasyona yaklaşacak olan treni umutsuzlukla bekleyen iki sıra dışı kişilik… Onları tanıyor muyuz? Belki de tanımıyoruz. Ya hep beraber, diyeceğiz bu oyunun sonunda ya da hiç birimiz. 
Fakat bu oyunda zaten sen ben yok, biz varız!

Yazan ve Yöneten: Gökhan Erarslan 
Yönetmen Yardımcısı: Ünal Hakverdi
Sahne ve Giysi Tasarımı: Oğuz Şahin 
Işık Tasarımı: Ayşe Sedef Ayter 
Müzik: Bulutsuzluk Özlemi 
Hareket Tasarımı: Ezgi Erarslan 
Afiş Tasarımı: Irene Andersen 
Sahne Amiri: Hilal Şirin 
Yürütücü Yapımcı: Turan Yel
Koordinatör: Barış Atalay
Reji Asistanları: Aleyna Çavuş, Ayşegül Kaplan, Neslihan Çetinbaş
Oyuncular: Ayşegül Karademir, Yusuf Nebioğlu


  1. tiyatroda ‘enerji’, ‘iç enerji’ ya da ‘hareket-hareketlilik’ anlamına gelen tiyatral bir kelimedir. ↩︎